ارتباط هوش هیجانی و ویژگی‌های رفتاری با خودکارآمدی تیمی و عملکرد هندبالیست‌های لیگ 1

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط هوش هیجانی و ویژگی­های رفتاری با خودکارآمدی و عملکرد هندبالیست­های لیگ 1 می­باشد. جامعه ­آماری ­این ­تحقیق ­­را کلیه (115(n= هندبالیست­های شرکت­کننده (9 تیم) در مسابقات لیگ 1 کشور که بهمن 89-1388­ در استان­ گلستان ­برگزار­شد، تشکیل ­داده­است­ که ­از ­بین آنها تعداد 95n= ورزشکار (31/2SD= و 46/21(M= بصورت تصادفی بعنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شدند. به منظور ارزیابی هوش هیجانی و ویژگی­های رفتاری ورزشکاران از پرسشنامه هوش هیجانی سیبریاشینگ که 5 خرده مقیاس خودآگاهی، خودکنترلی، خودانگیزی، همدلی و مهارت­های اجتماعی را بصورت مقیاس لیکرت 5 ارزشی (0:هر گز تا 4:همیشه) ارزیابی می­کند و پرسشنامه خلق و خوی برونل که 6­ خرده مقیاس آشفتگی، سردرگمی، افسردگی، خستگی، تنش ­و هیجان و قدرت ­و توان ­بازی را اندازه­گیری­ می­کند، استفاده گردید. همچنین پرسشنامه خودکارآمدی فلتز (1998) نیز توانایی ورزشکاران را در دستیابی به اهداف موردنظر ارزیابی نمود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها پس از استفاده از آزمون کالموگراف ­اسمرنف (K_S) که ­نشان دهنده ­طبیعی­بودن­ توزیع ­داده­ها بود (05/0p و 29/5(F= و عملکرد (00/0>p و46/3(F= تیم­های رده بالا، میانی و پایین جدول وجود دارد. هر چند بین خرده­مقیاس­های خودآگاهی (23/0(sig= و همدلی (16/0(sig= رابطه معناداری با عملکرد وجود نداشت اما در کل این رابطه بین هوش هیجانی با عملکرد (03/0>p و28/6(F= معنادار بود.